Klasztor Sióstr Służebniczek w Ozimku prowadzi działalność od 1931 r. W latach trzydziestych siostry prowadziły szkołę gospodarstwa domowego. W niej dziewczęta przygotowywały się do przyszłych obowiązków ucząc się szycia, gotowania i innych pożytecznych umiejętności. Dwuletnią naukę kończyły państwowym egzaminem. W klasztorze mieścił się także dom dla osób samotnych i starszych oraz ochronka dla dzieci. Przebywało w niej ok. 60 dzieci. Siostry sprawowały także opiekę nad chorymi w domach pełniąc przy nich dyżury, zarówno dzienne jak nocne.
Po wojnie siostry zajmowały się dziećmi, chorymi i ubogimi. W 1954 r. razem z innymi siostrami zgromadzenia zostały internowane do obozów pracy.
W tym czasie budynek klasztoru został przez władze zabrany i przeznaczony na ośrodek zdrowia. Wracające w 1956 r. zostały zajęty dom. Mogły zamieszkać w suterenach. W 1995 r. siostry odzyskały zajęte pomieszczenia. W 1999 r. siostry otwarły Dom Pomocy Społecznej przeznaczony dla kobiet. Obecnie w klasztorze mieszkają 4 siostry.
Dzisiejsza działalność sióstr:
– opieka nad starszymi i chorymi Domu Opieki,
– praca katechetyczna w szkole,
– praca w zakrystii,
– działalność Świeckiej Rodziny Błogosławionego Edmunda.
Zgromadzenie Sióstr Służebniczek Najświętszej MARYI Panny Niepokalanie Poczętej
Zgromadzenie Sióstr Służebniczek NMP zostało założone w 1850 r. przez świeckiego człowieka bł. Edmunda Bojanowskiego. Jego wrażliwość na biedę ludu wiejskiego, zwłaszcza na opuszczone, biedne dzieci oraz zaniedbanych chorych, sprawiła, iż szukał sposobu rozwiązania tych problemów. W chacie Franciszki Przewoźnej w Podrzeczu, założył pierwszą ochronkę dla dzieci. Dziećmi opiekowały się trzy pobożne dziewczyny. Taki był początek Zgromadzenia Sióstr Służebniczek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej. Otwarcie pierwszego nowicjatu miało miejsce 26.08.1856 r. w Jaszkowie. Od tego czasu powstawały coraz liczniejsze ochronki, a Zgromadzenie rozszerzało się na teren Galicji, Królestwa i na Śląsk. Założyciel Bł. Edmund Bojanowski sam ułożył dla swego Zgromadzenia regułę, zatwierdzoną w grudniu w 1866 r. przez abpa Mieczysława Ledóchowskiego. Zgromadzenie Służebniczek w drugiej połowie XIX w. podzielone – wskutek czynników zewnętrzno-politycznych – na cztery autonomiczne Zgromadzenia: Służebniczki Wielkopolskie, Starowiejskie, Śląskie i Dębickie, utworzyło w 1991 r. Federację Służebniczek, zatwierdzoną przez Stolicę Apostolską. Opatrzność Boża, której tak bardzo zaufał, czuwała nad dziełem, powodując rozwój Zgromadzenia w każdej sytuacji dla dobra Kościoła.
Celem Zgromadzenia Sióstr Służebniczek NMP Śląskich jest służba Bogu i Kościołowi na wzór Maryi Służebnicy Pańskiej.
Siostry służebniczki prowadzą działalność apostolską i charytatywną w następujących dziedzinach:
– chrześcijańskie wychowanie dzieci i młodzieży, zwłaszcza ubogich,
– niesienie pomocy ubogim i chorym,
– służba Kościołowi w ramach jego aktualnych potrzeb.
Pracują w Polsce, tworząc trzy prowincje a także w Czechach, Słowacji, Białorusi, Ukrainie,
w Niemczech, Francji, we Włoszech, Kanadzie.
Zgromadzenie prowadzi także działalność misyjną w Kamerunie.
BŁ. EDMUND BOJANOWSKI – założyciel
Edmund Bojanowski urodził się 14 listopada 1814 r. w Grabonogu, jako syn Walentego i Teresy z Umińskich. Rodzice chcieli zapewnić Edmundowi gruntowne wykształcenie. Początkowo pobierał prywatne lekcje w domu. W 1832 r. rozpoczął studia na uniwersytetach we Wrocławiu i w Berlinie lecz przerwała je choroba płuc. Po kuracji powrócił do rodzinnego Grabonoga i zaangażował się w pracę społeczną. Zakładał czytelnie dla ludu, rozpowszechniając dobre czasopisma, by w ten sposób pomagać ubogiej młodzieży w zdobywaniu wykształcenia. Podczas epidemii cholery w 1849 r. poświęcił się służbie zarażonym a następnie sierotom.
Będąc człowiekiem głęboko religijnym i praktykującym, na każdego człowieka, a zwłaszcza na biedne dziecko, patrzył przez pryzmat miłości do Boga. Mimo słabego zdrowia robił wszystko, by nieść pomoc zaniedbanemu ludowi wiejskiemu przez organizowanie ochronek dla dzieci i opieki nad chorymi, troszcząc się jednocześnie o podniesienie moralności dorosłych. Chociaż był człowiekiem świeckim, 3 maja 1850 r. założył zgromadzenie zakonne Sióstr Służebniczek Maryi Niepokalanej. Gromadził zgłaszające się do niego dziewczęta i przygotowywał je do pracy w swoim dziele. W formacji przyszłych sióstr dbał o wychowanie religijne, uczył praktyk pobożnościowych, takich jak modlitwa, rachunek sumienia, czytanie duchowne, medytacja
Problemy zdrowotne uniemożliwiły mu realizację marzeń o kapłaństwie, chociaż podejmował próby studiów seminaryjnych.
Dla otoczenia był zawsze przykładem heroicznej wiary, prostoty, miłości i ufności w Bożą Opatrzność. Już za życia przez wielu ludzi uznawany był za człowieka świątobliwego. Doczesne życie zakończył 7 sierpnia 1871 r. na plebanii w Górce Duchownej. Beatyfikowany przez św. Jana Pawła II 13 czerwca 1999 r.
Kontakt:
Dom Zgromadzenia Sióstr Służebniczek NMPNP
46-040 Ozimek, UL. Opolska 6, tel: 77/465 23 75, e-mail: